Mama Marilyn

Fotocredits: @marijke_boeve_fotografie

Ik ben de ongeordende “is het al 6 uur – shit- het eten staat nog niet op tafel” – moeder. Sterker nog, ik heb waarschijnlijk nog niets eens nagedacht over wat er gekookt gaat worden. There is one thing that I miss en dat is structuur. “Achja, mijn kinderen leven nog steeds” grapte ik een lange tijd. Ik hou van het moederschap, maar een pro ben ik in mijn rol als “mama Marilyn” nog niet. 

Elk jaar neem ik me voor, of eigenlijk iedere week, om verandering te brengen in mijn mama Marilyn-kwaliteiten. Schema’s met mooie icoontjes. Je weet wel, van de soort die ze op school hebben. “Om 11 uur drinken we een sapje en eten we een appel”. But I don’t work like that. Ik wil het maar ik kan het niet. En het voelt een beetje als falen. Voordat ik moeder werd zag ik het helemaal voor me. Ik wist heel goed hoe ik het allemaal perfect zou gaan doen. No way dat mijn peuter tot de rollebollende krijsende op de grond in de supermarkt liggende categorie zou gaan horen. 

Wanneer me dit nu overkomt sta ik ernaar te kijken terwijl er duizend gedachten door me heen gaan. 

1. Kan ik heel hard knijpen tot het stopt?
2.  Zal ik gewoon doen alsof dit kind niet van mij is?
3. Wat nou als ik haar onder mijn arm mee neem, met haar spartelende beentjes?
4. Ik ga gewoon heel hard terug schreeuwen.

Dit alles doe ik niet hoor, don’t you worry. Ik sta er vooral als een hulpeloos schaap naar te kijken en maak me zorgen wat alle mensen om ons heen wel niet zullen denken. Euh hoi.

Zo ben ik een keer met 2 kinderen onder mijn armen naar buiten gelopen uit de supermarkt. Haha. Nog altijd spijt dat ik daar geen evidence van heb, zeker nu ik deze post aan het maken ben. 

Ok goed, terug naar mijn punt. Ze leven nog. Hoera. Het kan dus ook als je niet de perfecte mom bent. Mijn therapeute vertelde me laatst dat ik ook echt kwaliteiten heb die een andere moeder weer niet bezit. Eerlijk gezegd vind ik het nog even moeilijk te geloven, maar zo sterk als ik in mijn werk sta zo zwak ben ik af en toe in mijn vertrouwen in het moederschap. 

En eerlijk in mijn werk stond ik ook niet altijd zo sterk. We leggen verbintenissen en eigenlijk denk ik opeens ho hoi, waarom sta ik er eigenlijk niet zo sterk in? Als ik in mijn werk kan groeien kan ik toch zeker wel als moeder ook groeien?

En de grap is trouwens, die kinderen groeien, dus en groeien er ook overheen. Wordt allemaal echt ook makkelijker. Hang in there zou ik zeggen.

Naast mijn rol als moeder ben ik ook “de vrouw van”, benieuwd hoe ik dat aanpak? Klik dan hier.